Χριστούγεννα...μια γιορτή χαρας λένε ....

                  Ηρθαν και φέτος τα Χριστούγεννα (2011) ...και πάντα με την ίδια διάθεση εγώ ...λυπημένη..(μετά "στρώνει" :)
Αθήνα 1978..περιοχή Κολωνού πολύ κοντά στον Σημερινό Σταθμό Μετρό Σεπολίων...! ήταν μια έκταση όλο χωράφια φυτεμένα όλων των λογιών τα λαχανικά (ραπανάκια,πατατες,παντζάρια,μαρούλια, λάχανα κλπ.) κ ποιος θα το πίστευε στο χωρο σημερα του Μετρό ..υπήρχαν αυτά σαν να ήσουν σε χωριό ...!!Κι όμως εγω νόμιζα ο,τι ήμουν σε χωριο ...βλέποντας τα απο την τεράστια βεράντα μας αυτη την υπέροχη έκταση όλο πράσινο ...τωρα θα μου πείτε τι σχεση εχουν αυτά που περιγράφεις ??

Λοιπόν εν Αθήναι 1978 και Δεκεμβριος πλησιάζουν τα Χριστούγεννα ειχε ήλιο αλλα το κρύο ήταν τσουχτερο .Ηλικίας 6 ετών ..παιζοντας στη βεράντα μου ...θυμάμαι σαν τώρα εχω σταματήσει το παιχνίδι και κοιτώντας στην απέραντη εκταση των χωραφιών διακρίνω μια γιαγιά με ενα παιδάκι . Εχει σκύψει να μαζέψει χόρτα κ ό,τι άλλο της προσφέρει μπροστά της ο καλλιεργημένος τόπος!. Ξαφνικά της φεύγει το μικρό απο δίπλα της και το χάνει .Αρχισε να φωνάζει αναζητώντας το:"Αλέξανδρε, Αλέξανδρε ...που είσαι αγόρι μου??" " Που κρύφτηκες??" Ομολογώ ανησύχησα κι εγώ ...αλλα εβλεπα οτι ο κόσμος περνουσε κ δεν της εδινε σημασία . Σκέφτηκα απλα γιατι δεν την βοηθούν ? Οι γονείς μου στη δουλειά και χωρίς 2η σκέψη (ο αυθορμητισμός ενός μικρού παιδιού βλέπεται) παιρνω τα κλειδιά του σπιτιού και κατεβαινω κάτω. Παω κοντά στην ηλικιωμένη γυναίκα και της λέω μην κλαίτε θα τον βρούμε ..!! θυμήθηκα οτι ακριβώς κάτω από την πολυκατοικία υπήρχε ένας χώρος -ξέφωτο στην πίσω πλευρα και ολα τα παιδιά μαζευόμασταν εκει και παιζαμε υπήρχαν οι μπαλες μας ,οι κούκλες μας ,αυτοκινητάκια , στρατιωτάκια και ένα σωρό άλλα παιχνίδια . Ετρεξα αμέσως εκεί και φυσικά ο μικρός Αλέξανδρος ειχε στα χέρια του μια μπάλα και την κλώτσαγε όλο χαρα και ενθουσιασμό χωρίς να ξέρει τι ταραχή εχει προκαλέσει στη δυστυχη γυναίκα που έκλαιγε και έλεγε συνέχεια "Γιατί Θεέ μου ?"   τον πήρα απο το χερι τον οποιο πέρναγα ένα κεφαλι και ενιωθα σαν μεγαλη πολυ εγω τεράστια και χαρουμενη !! ..


Εντονα η ηλικιωμένη γυναικα και με τα ματια της πλημμυρισμένα τον παιρνει αγκαλια και λέει χαρακτηριστικά: " Αγόρι μου μην χάσω και σένα όπως τους γονείς σου ...μας τους πήρε ο Θεούλης ...μην χασω κι εσένα ...εισαι το πολυτιμότερό μου ...οση πείνα κι αν εχουμε ...ειμαστε χορτάτοι ομως οι δυο μας !! ..Σ'ευχαριστω Θεε μου " ...(βεβαια εγω τι εννοούσε τοτε πεινα αλλα και χορτάτοι που να καταλάβω :))....Γυρνόντας στο μέρος μου με αγκάλιασε κ με φίλησε κ δεν θυμαμαι πόσες ευχές μου έδωσε ...κι εγω με τη σειρα μου χαρισα κ τη μπαλα στον μικρό Αλέξανδρο τον οποίο για ερκετό καιρό ερχοταν και παιζαμε ...ώσπου μετακομίσαμε και τον έχασα.

Αυτη η ιστορία στην παιδική μου ψυχή χαρακτηκε βαθια. Γιατί επιασα τον εαυτό μου σαν να μεγάλωσε απότομα ...δεν ήθελα να παιξω αλλο με τις κούκλες μου .!!


Τα ίδια παρακάλεσα τότε ..τα ίδια παρακαλώ και τώρα :
"Θέε μου αφου έτσι σε λένε και δεν έχεις επίθετο κ δ/νση να σου γράψω αν με ακούς γιατι αφήνεις τα παιδάκια να πεινανε και να μην έχουν και  παιχνίδια ?? Γιατί δεν στέλνεις τον Αγιο Βαίλη σε αυτα ? Γιατί τους παιρνεις τους γονείς ?"" και τα ματια μου δακρυσμενα και με αναφιλητα το βραδυ θυμαμαι την αγκαλια της μητερας μου να μου λεει μην ανησυχείς τα προσέχει ο Θεούλης."
.
.ετσι λοιπόν  κάθε Χριστούγεννα γίνομαι 6 ετών ....
και τόσα χρόνια και δεν έχουν απαντηθεί τα ερωτήματα ...παρά μόνο μεγαλώνουν !!


και εχω κι εγω παιδια ....
και θέλω να ειναι χαρούμενα ...όπως ολα τα παιδιά .


και δυστυχώς παντα θα ειμαι λυπημενη βαθιά στην ψυχή μου γιατι με τη βία χαρούμενη επειδη λενε ειναι χαρούμενη γιορτή δεν μπορω να ειμαι ...
και πάντα στεναχωριέμαι γιατί να μην εχω τόσα ωστε να δωσω σε όλους κάτι αυτες τις αγιες μέρες ...


δυστυχώς ετσι ειμαι εγώ ...ερωτευμενη με τον Ανθρωπο !!!


οσο μπορειτε λοιπον βοηθείστε τον διπλανό σας ...τον γείτονα σας ...ο,τι μπορειτε ο καθένας ...θα ειναι από δω και περα ακόμα πιο "στεναχωρημένα" τα Χριστούγεννα ..και ακόμα πιο "πεινασμένα" και "δακρυσμένα" ....!!!

εγω τότε θα ειμαι ευτυχισμένη!!..αν γίνουμε Ανθρωποι!!
***********************************************************

Αλέξανδρε για σένα (-& κάθε Αλέξανδρο-)

....όπου κι αν είσαι !!! 

ΚΑΝΕ ΘΕΕ ΜΟΥ ...

Κάνε να λιώσουνε τα χιόνια ,

Κάνε να φύγει ο Χειμώνας,
Κάνε Θεέ μου το κρυο να σβήσει
Κάνε όπως πρώτα το χρώμα της φύσης

Κάνε την κάμπια πεταλούδα
Κάνε από τις στάχτες να ανθίσουν λουλουδια
Κάνε Θεε μου να παρουνε Σάρκα,
Σάρκα και Οστά τα Ονειρά μας.

Στείλε Θεέ μου Ουράνιο Τόξο,
Στείλε την Ανοιξη που λείπει τόσο,
Στείλε στη μέρα και πάλι τον ήλιο,
Στείλε στη νύχτα Αστέρια Χρυσά
Κάνε η Αγάπη να διώξει το μίσος
Κάνε τον ουρανό γαλάζιο ξανά.

Κάνε τον Ανεμο να σωπάσει,
Κάνε το Κύμα να κοπάσει,
Κάνε Θεέ μου η σιγή να μιλήσει,
Κάνε στη Γη να απλωθεί η Γαλήνη

Κάνε να σπάσουνε οι Πάγοι,
Κάνε το φως τις ψυχές να ζεστάνει,
Κάνε Ουρανό Θεέ την καρδιά μας ,
Αχ να χωρουσε, να χωρούσε τα πάντα

Στείλε Θεέ μου Ουράνιο Τόξο,
Στείλε την Ανοιξη που λείπει τόσο,
Στείλε στη μέρα και πάλι τον ήλιο,
Στείλε στη νύχτα Αστέρια Χρυσά
Κάνε η Αγάπη να διώξει το μίσος
Κάνε τον ουρανό γαλάζιο ξανά.

Στείλε Θεέ μου Ουράνιο Τόξο,
Στείλε την Ανοιξη που λείπει τόσο,
Στείλε στη μέρα και πάλι τον ήλιο,
Στείλε στη νύχτα Αστέρια Χρυσά
Κάνε η Αγάπη να διώξει το μίσος
Κάνε τον ουρανό γαλάζιο ξανά.



**************************************************