Πολλές φορές ξεκινάς να γράψεις κάτι που σου έκανε κλικ ..στην πορεία διαπιστώνεις οτι άλλο είχες στο μυαλό σου και σου φάνταζε υπέροχο να το καταγράψεις και μόλις παίρνεις το μολύβι στο χέρι βλέπεις την άσπρη κόλλα χαρτί και αναρρωτιέσαι :" Πώς να το ξεκινήσω?" . στην πορεία διαπιστώνεις ότι δεν ήταν αυτό τελικά που ήθελες να γράψεις αλλά αυτό που "συνάντησες" έπειτα την ουσία του προβληματισμού σου ...Αυτό συμβαίνει σε όλους μας ! Αν δίναμε περισσότερη σημασία σε αυτά που βλέπουν τα μάτια μας πίσω από αυτό ..θα είχαμε αποφύγει πάρα πολλά δεινά και δύσμοιρες καταστάσεις !!
Aς είναι όμως εγώ βλέπω αυτό που βλέπει η καρδιά ...η λογική μου ...περισσεύει (λέμε τωρα!!)
ΔΕΝ Έχω κλείσει Χρόνο ως blogger εδώ και πραγματικά σας ευχαριστώ πάρα πολύ και για τα σχόλιά σας και τις επισκέψεις σας στο "χώρο" μου ! Mε τα όσα λάθη μου είτε συντακτικά είτε ατονικά είτε απόψεις που άλλοι συμφωνείτε και άλλοι όχι ναι αυτός είναι ο χώρος μου. Θέλοντας να σέβομαι τον αναγνώστη γιατί έτσι δείχνω σεβασμό και στο πρόσωπό μου θα προσπαθήσω να σας "οξυδερκ-ώ" (που μου είπε ένας φίλος) ..περισσότερο ! keep writing all of you and keep loving each other!!
Σε Ταξίδια πέρα από τον εαυτό μας γευόμαστε τα πάντα σαν άνθη από γλυσίνες . Στους δρόμους αυτού του ταξιδιού συναντάς ανηφόρες, κατηφόρες, μονοπάτια όλο πέτρες και μυστικές σπηλιές με καλά κρυμμένα μυστικά , βράχια απόκρημνα με τραχιά μέρη που γλιστρούν απότομα και σε φθάνουν σε έξαψη από φόβο και τρέμουλο.
Καλά θα κάνεις να κρατιέσαι γερά και σφιχτά για να προσέξεις την κατολίσθηση. Τα ρυάκια με τα γάργαρα νερά θα σου δώσουν την δροσιά τους στα χείλη σου και θα σε χαϊδέψουν στο πρόσωπο. Δεν είναι παγωμένο το νερό και δεν σε κάνει να τρέμεις το νέρο είναι που βλέπεις τον εαυτό σου να αντικατοπτρίζεται στο ποτάμι.
Στις απότομες στροφές του ταξιδιού να μην κοιτάς τον γκρεμό γιατί οι πίσω ρόδες λίγο θέλουν να πέσουν στην χαράδρα.
Από μονοπάτια που φιδοσέρνεσαι και χείμαρρους με κοφτερές πέτρες περνάς επιτέλους στο ξέφωτοκαι στην απέραντη πράσινη κοιλάδα όπου ο ήλιος χορεύει στο πρόσωπό σου και σε έχει πάρει στη ζεστή του αγκαλιά.
Νιώθεις σαν να ήρθες πρώτη φορά στον κόσμο αυτό. Ξαναγεννιέσαι!!
Το Ταξίδι θα ξεκινήσει από την αρχή αλλά αυτή τη φορά αγκαλιά με την πείρα και τη γνώση και στην καρδιά την αγάπη σου.Όσα πλοία κι αν σαλπάρουν χωρίς εσένα πάντα θα ταξιδεύεις και από την πρύμνη ως το κατάρτι η ψυχή σου πάντα θα κάνει παράφορα ταξίδια!
Ζήσε !Μάθε!Χρωμάτισε! Αγάπησε! και Πορεύσου με Έρωτα!
