Μοιάζουμε σαν μικρά κομματάκια από πάζλ.......
....που τριγυρνάμε στους δρόμους της πόλης,
ψάχνωντας να βρούμε το άλλο κομμάτι που θα μας
κάνει ολόκληρους.
Από κάποια απόσταση και τις ανάλογες συνθήκες,
πολλά κομμάτια δείχνουν συμβατά με το δικό μας,
ταιριάζουν σε κάποια κλειδώματα,αλλά δεν κάνουν
την εικόνα πλήρη.
Και προσπαθούμε μάταια να τα ταιριάξουμε πάνω
μας, πιέζοντας άτσαλα, τσαλαπατώντας πότε τις δικές
μας "γωνίες" πότε των άλλων,ενώ η λογική μας λέει
πως αυτό είναι αδύνατο.
...Μα όταν σε βλέπω να στέκεσαι στην απέναντι
πλευρά του δρόμου, ξέρω ότι είσαι Εσύ. Δεν
χρειάζομαι τις δοκιμές.
Όλα γύρω σταματούν.
Είσαι εικόνα και γίνομαι ήχος.
Γίνομαι το soundtrack της ταινίας σου.
Θέλω να σε κάνω να με πρόσεξεις.
Σε χαιρετάω κουνώντας τα χέρια σαν μικρό παιδί και
εσύ χαμογελάς και σκύβεις το κεφάλι.
Είμαι παρορμητική.
Φοβάμαι πως δεν θα καταφέρω να περάσω το δρόμο
με ασφάλεια.
Όμως, υπάρχει πάντα η λύση να περιμένω να
διασχίσεις εσύ το δρόμο.
Και ξέρω, ότι θα το κάνεις την κατάλληλη στιγμή και
με ασφάλεια.
Αρκεί να γνωρίζεις, ότι θα είμαι στην άλλη πλευρά του
δρόμου να περιμένω.
Όσο χρειαστεί...
Και το ξέρεις ότι θα είμαι. Έτσι δεν είναι ?
(papercut)
"HERE I AM...."
***************************************************