Φωτιά στο θέατρο (Νίκος Λυγερός – Βαγγέλης Ευαγγελίου)

Ημίφως στη σκηνή. Ακούγονται φωνές.

- Πήρε το Άπειρο φωτιά! Τρέξε φίλε, τρέξε!

- Πρέπει να εκκενώσουμε το χώρο! Φύγαμε!

Τρέχουν και φεύγουν από τη σκηνή, από τα αριστερά 

της. Και μετά από λίγο μπαίνουν πάλι τρέχοντας από 

τα δεξιά της σκηνής, κρατώντας 2 μπαλόνια.

- Το δικό σου έχει νερό και το δικό μου ανάσες. Τι 

προβλέπεται σε μία τέτοια πυρκαγιά;

- Πύρ και μανία!

- Ίσως απόψε να καεί το άπειρο! Άντε τι κάθεσαι! Όποτε 

σκέφτεσαι φωτιά, σε πιάνει ένας φόβος. Φοβάσαι πάντα, μην 

προλάβει και τη σβήσει άλλος από σένα;

- Όχι, απλώς σκέφτομαι τον Προμηθέα και κοιτάζω πού είναι το φως!

- Και μάλλον τον σκέφτεσαι πολύ συχνά, γι’ αυτό και είσαι 

τόσο συνετός και προνοητικός. Λες να είναι συγγενής του, 

αυτός που θα μας χαρίσει το σβήσιμο;

- Ένας άλλος Τιτάνας; Αν είναι ο Επιμηθέας, άστον 

καλύτερα, ειδικά αν σου φέρει ένα κουτί.

- Κι αν είναι ο Άτλας με μία μπάλα;

- Θα φωνάξουμε τον Ηρακλή, κάτι θα σκαρώσει πάλι!

- Τόση ώρα μυθολογάμε και θα καεί το πελεκούδι!

- Έχεις δίκιο, άντε του δίνουμε, ελπίζω αυτό το θέατρο να 

λέγεται: Fenice.

- Λες δηλαδή, πως μπορεί το άπειρο να έφτασε σε μία ηλικία 

που θεώρησε πως πρέπει να παραδοθεί στην φλόγες του για 

αναγέννηση;

- Αλλιώς η έννοια του θα ήταν κενή!

- Σε 3 μέρες από σήμερα θα ξέρουμε σίγουρα!

- Είσαι πάντα της ακρίβειας, ακόμα και φτωχός…

- Φτωχός και με τα πιο πλούσια συναισθήματα να τα τρέφω 

για σένα..

- Έτσι είναι η φιλία, μία ψυχή σε δύο σώματα, έλεγε ένα 

παγκάκι στο Θησείο.

- Ένα άλλο έλεγε, πως η φιλία κρίνεται, από το πόσες νύχτες 

ζεις, με τις λέξεις του φίλου σου..

- Μα γιατί να μην μετρούν και οι μέρες;

- Μόνο οι Αλκυονίδες.

- Δεν είδες ότι έπιασαν φωτιά τα μπατζάκια μας;

- Εδώ πήρε φωτιά ο κώλος μου!

Και αρχίζουν να τρέχουν προς την έξοδο του θεάτρου.

-- Νίκος Λυγερός – Βαγγέλης Ευαγγελίου
από http://vaeva.gr/archives/2151

Υ.Γ.Oσο τους διαβάζω τόσο με "μαλώνουν"  τα γραπτά τους ...και με αφυπνίζουν κάθε λεπτό που ξεχνιέμαι σε αυτόν τον κόσμο !!