Κι η συννεφιά Σβήνει τα αστέρια Κι η λησμονιά Κάθε χαρά.

''Σαν μια συννεφιά

Μια μοναξιά

Σαν μια βροχή

Μια απονιά

Κι ο καημός μου ο κρυφός

Λες και είναι αδερφός

Με αγκαλιάζει στοργικά

Δεν είν' βροχή

Είναι δάκρυα που κυλούν

Δεν είν' φωτιά

Είναι οι λύπες που μιλούν

Κι η συννεφιά

Σβήνει τα αστέρια

Κι η λησμονιά

Κάθε χαρά....''

Ο πόνος αδερφός και ο καημός κρυφός όμως...
τί στίχος..από την Ζαλοκώστα με την υπέροχη φωνή στης Κλειώ ...

ΑΥΤΗ Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΟΝΑΕΙ ?
Γιατί να πρέπει να μένει πάντα μυστική ?
Γιατί να μην μπορουμε να πούμε στον άλλο σ'αγαπώ χωρίς εγωισμούς ?
Μας αξίζει να πονάμε ?
Μας αξίζει αυτή η λησμονιά ?
και παρηγορείται κανείς ..περιμένοντας το Ουράνιο Τόξο να βγει μετα τη Συννεφιά και τη Βροχή.
Είναι θέμα τύχης τελικά ?
Θα πω είναι θέμα επιλογών!!..κι αν αγαπάς κάτι πολύ και έχεις αισθήματα βαθιά από ψυχής ένα ειναι σίγουρο ..όσο μακριά σου κι αν είναι ...εσύ το αγαπάς ..αυτό ναι λέγεται αγάπη δυνατή ...!!!κι ας πονάει ...!!!!

Στίχοι: Ρέττη Ζαλοκώστα Μουσική: Γιώργος Θεοδοσιάδης Πρώτη εκτέλεση: Κλειώ Δενάρδου

 

**************************************************