Ποιος αισθάνεσαι ότι πρέπει να γίνεις....

Έτσι, λοιπόν, κι εγώ άλλαξα. ..... 
Δεν είμαι πια ο ίδιος άνθρωπος......

Είμαι κάτι καινούριο, γιατί έζησα κάτι καινούριο μαζί σας.
Γι'αυτό είναι τόσο συναρπαστικό πράγμα η μάθηση και δε θα'πρεπε ποτέ να γίνει αγγαρεία.
Κάθε βιβλίο σε οδηγεί σε καινούρια βιβλία.
Κάθε φορά που ακούς ένα μουσικό κομμάτι, γνωρίζεις χίλια νέα κομμάτια -ακούς μια σονάτα του Μπετόβεν και χάνεσαι! Διαβάζεις ένα βιβλίο με ποίηση και χάνεσαι!
Υπάρχουν χιλιάδες πράγματα να διαβάσεις, να δεις, να κάνεις, ν'αγγίξεις, να νιώσεις.
Το καθένα τους σε κάνει διαφορετικό άνθρωπο.
Ποιος είσαι, λοιπόν, πραγματικά;
Αυτός που είσαι ή αυτό που μαθαίνεις ή αυτό που σου είπαν για χρόνια οι άλλοι ότι είσαι;

Η κουβέντα του Σαιντ Εξιπερύ για την επιστροφή στον εαυτό σου είναι πολύ ωραία, αλλά πρέπει να αποφασίσεις, σε κάποιο βαθμό, ποιος αισθάνεσαι ότι πρέπει να γίνεις.

Σου υπόσχομαι πως, αν αφοσιωθείς πραγματικά στην προσπάθεια ν'ανακαλύψεις ποιος πραγματικά είσαι, θα είναι το πιο συναρπαστικό ταξίδι της ζωής σου.

απόσπασμα απ'το βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια "να ζεις, ν'αγαπάς και να μαθαίνεις"

ΟΜΟΡΦΕΣ , ΚΑΛΗΜΕΡΕς   με Υγεία !!! 

και μια αγαπημένη μουσική με το πιο αγαπημένο βίντεο !!
απολαύστε το !! 

Απλές αλήθειες...♪♫•*¨*•.¸¸❤
(Το βιντεο ανήκει στην 0204elleni -εξαιρετικά αγαπημένο)

                                                 Music: The second waltz Dmitri Shostakovich





********************************************************

Tο τσάι, το καρότο και τ’ αυγό ...

«Σου έχω πει την ιστορία την παλιά με το τσάι, το καρότο και τ’ αυγό;»

Η Έλλη γνέφει «όχι».

«Άκου, λοιπόν!» αρχίζει ο παππούς. «Κάποτε παραπονιόταν ένας άνθρωπος πως είχε βάσανα πολλά. Τον κάλεσε, που λες, στο σπίτι της κάποια σοφή γερόντισσα, έβαλε ένα τσουκάλι με νερό να βράσει κι έριξε μέσα ένα καρότο κι ένα αυγό. Όταν έβρασαν καλά, έφτιαξε λίγο τσάι του βουνού και ρώτησε τον άνθρωπο τι βλέπει.

“Ένα καρότο που έχει μαλακώσει από το βράσιμο κι ένα σφιχτό αυγό”, της είπε κείνος. “Και τι μυρίζει;” ρώτησε η γερόντισσα. “Μοσχοβολάει τσάι του βουνού!” της απαντάει. “Ε, λοιπόν, οι λύπες και οι στενοχώριες μοιάζουνε με νερό που βράζει” λέει η γερόντισσα.

“Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν δυνατοί, μα σαν τους βρουν αναποδιές, θαρρείς και πέφτουν στο βραστό νερό σαν το καρότο, που μαλακώνει και διόλου δύναμη δεν έχει πια. Άλλοι πάλι μοιάζουνε με το αυγό. Μέσα τους είναι αδύναμοι και μόνο ένα τσόφλι έχουν απ’ έξω να τους προστατεύει. Όταν έρθουν δύσκολοι καιροί, θαρρείς και πέφτουν στο βραστό νερό σαν το αυγό και, σαν αυτό, γίνονται κι από μέσα τους σκληροί. Μα είναι κι άλλοι που θυμίζουνε το τσάι. Όταν τους βρίσκουν βάσανα, είναι κι εκείνοι σαν να πέφτουν σε βραστό νερό, μα ούτε σκληραίνουν, ούτε μαλακώνουν. Μεταλλάζουν μόνο το νερό σε τσάι του βουνού που ευωδιάζει. Κι ευφραίνονται με τη μοσχοβολιά του όσοι βρίσκονται κοντά. Τις λύπες και τις στενοχώριες, πάει να πει, τις κάνουν γνώση, καλοσύνη και χαρά. Πήγαινε στο καλό λοιπόν” του λέει η γερόντισσα “και φρόντισε να είσαι σαν το τσάι.”»

απόσπασμα από το βιβλίο Στη σκιά της πράσινης βασίλισσαςπηγή: http://istologio.org/?p=4482

ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΛΗΜΕΡΕς ΟΜΟΡΦΕΣ και ΜΕ ΥΓΕΙΑ !!!!!