Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

Οι δημιουργίες μου ...από καρδιας 1


Έίναι Αληθινό Βιβλίο (στηρίζουμε την ανακύκλωση) επεξεργασμένο κατάλληλα δια χειρός "έλα πάρε με καρδιά μου"  και εμπνεύσεως !!!
Προτίμησα ένα ερωτικό γράμμα του Βολταίρου του 1713 προς την αγαπημένη του !!
Τα λουλούδια αληθινά αποξηραμένα δικά μου ...!!

Τα υπόλοιπα ήταν θέμα φαντασίας ... από καρδιάς !!! 
 *********************************************************************************

*¨*•.¸¸❤



*¨*•.¸¸❤

*********************************************************************************


*¨*•.¸¸❤

*********************************************************************************


 και αυτά είναι τα λόγια του Voltaire στην αγαπημένη του Olympe Dunover

*¨*•.¸¸❤

The Hague 1713 *¨*•.¸¸❤

I am a prisoner here in the name of the King;
they can take my life, but not the love that I feel for you. 
*¨*•.¸¸❤

Yes, my adorable mistress, to-night I shall see you, if I had to put my head on the block to do it. 
*¨*•.¸¸❤

For heaven's sake, do not speak to me in such disastrous terms as you write; you must live and be cautious; beware of Madame your mother as of your worst enemy. 
*¨*•.¸¸❤

What do I say?
Beware of everybody; trust no one; keep yourself in readiness, as soon as the moon is visible; I shall leave the hotel incognito, take a carriage or a chaise, we shall drive like the wind to Sheveningen; I shall take paper and ink with me; we shall write our letters. 
*¨*•.¸¸❤

If you love me, reassure yourself; and call all your strength and presence of mind to your aid; do not let your mother notice anything, try to have your pictures, and be assured that the menace of the greatest tortures will not prevent me to serve you. 
*¨*•.¸¸❤

No, nothing has the power to part me from you; our love is based upon virtue, and will last as long as our lives. 
*¨*•.¸¸❤

Adieu, there is nothing that I will not brave for your sake; you deserve much more than that. 
*¨*•.¸¸❤

Adieu, my dear heart!

Arout
(Voltaire)  

*¨*•.¸¸❤

Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

Έχουμε τόσο υποφέρει που....


Έχουμε τόσο υποφέρει που η δίψα, η πείνα, η όποια άλλη στέρηση του κορμιού,

xρωματίζει 
τις στιγμές του μαρτυρίου μας γαλάζιες.

Μωβ είναι ο πόνος της καρδιάς, κόκκινο το 
σπάραγμα του μυαλού,

πράσινος ο πόνος της ψυχής, κίτρινη η αγωνία των αιμάτων. 

Ταξιδεύουμε με τις φάρσες που λούφαξαν στα σκέλη μιας θυμωμένης αγάπης.
... ... ...

Βερονίκη Δαλακούρα
-Γενιά του '70, α' ποίηση-
*********************************************************************************


 
                   Alessandra Amoros o  :  Mi sei venuto a cercare tu 

❤♪♫❤♪♫❤♪♫❤♪♫❤♪♫❤♪♫❤♪♫❤♪♫❤♪♫❤♪♫❤♪♫



Mi sei venuto a cercare tu
Con quelli occhi grandi
Ma nella testa,
un nuovo vivere inaccettabile
E tu che non avevi neanche
idea dei sogni miei
Mi sei venuto a cercare
ma io non ti voglio pìù
Io non ti voglio più,no

Hai preso tutto quello che
potevo darti di me
E mi hai lasciato
senza preoccuparti senza senso
E ora che lo dici a tutti che c'è un'altra
Mi sei venuto a cercare tu
Ma io non ti voglio più

E sbaglierò come sempre,sempre
E sbaglierò come seeeempre,su di te
E non piangere ancora!
Si scolora l'aurora!
E non vale la pena credere a una lacrima di te
E non piangere adesso!
Non ti serve stavolta!
Che non vale la pena crederti
Ma cosa vuoi da me

Mi sei venuto a cercare tu
Di giorno tremavi
E mi credevi inafferabile,intramontabile
E mentre vivo la mia storia insieme a lui
Mi sei venuto a cercare
Ma io non ti cerco piùùùù ohhh

E sbaglierò come sempre,sempre
E sbaglierò come seeeepreee,su di teee!!
E non piangere ancora!
Si scolora l'aurora!
Che non vale la pena credere a una lacrima di te
E non piangere adesso!
Non ti serve stavolta!
E non vale la pena crederti
Ma cosa vuoi da me..

Mi sei venuto a cercare tu

E non piangere ancora
Che non vale la pena credere a una lacrima di te

Mi sei venuto a cercare tu

Non ti serve stavolta
Che non vale la pena crederti
Ma cosa vuoi da me

Mi sei venuto a cercare tu

Con quelli occhi grandi
Sei il mio errore inaccettabile,incontrollabileeeee
eee mmmmhhhmmm .


❤♪♫❤♪♫❤♪♫❤♪♫❤♪♫❤♪♫❤♪♫❤♪♫❤♪♫❤♪♫❤♪♫❤♪♫♪♫

Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2013

Τα απολύτως απαραίτητα!...

 3 Πουλάκια


Το ένα πουλάκι:
Τα απολύτως απαραίτητα!
Τι σας θυμίζει αυτή η φράση;
Εμένα προσωπικά μου θυμίζει την αξέχαστη σκηνή που ο Λαλάκης (Βασίλης Λογοθετίδης) ετοιμάζεται να φύγει για ένα «επαγγελματικό» ταξίδι στη Θεσσαλονίκη, όπου, στο υποκατάστημα της εταιρείας, υπάρχουν «μεγάλες διαχειριστικές ανωμαλίες».
Όταν τον ρωτάει η Πόπη (Ίλια Λιβυκού) τι θα πάρει μαζί του και θέλει τη μεγάλη βαλίτσα, η απάντησή του είναι αποστομωτική:
«Τι θα πει τι θα πάρω; Τα απολύτως απαραίτητα θα πάρω, Πόπη μου. Τι θα πάρω; Το λαβομάνο θα πάρω μαζί μου;»
Βεβαίως, το τι ορίζει κανείς ως «απολύτως απαραίτητο» είναι σχετικό και… απολύτως υποκειμενικό.
Διότι ο Λαλάκης, για τρεις τέσσερις μέρες στη Θεσσαλονίκη, πήρε μαζί του εκτός από «καμιά καλτσούλα, κανένα μαντηλάκι…» ένα σκούρο κουστούμι, ένα σπορ, τις μεταξωτές του πιτζάμες και τις φανέλες τις αθλητικές, τις μεταξωτές, που είναι ασορτί με τα σωβρακάκια τα αθλητικά με το λαστιχάκι.
Γιατί όμως ξεκίνησα να σας τα λέω όλα αυτά;
Ξεκίνησα διότι άκουσα σε πολλά ρεπορτάζ από την εορταστική αγορά ένα παράπονο.
Ναι, παράπονο:
Οι καταναλωτές, λέει, φέτος θα ψωνίσουν τα… απολύτως απαραίτητα!
Και ρωτάω: Κακό είναι αυτό;
Δηλαδή είναι ωραίο πράγμα να βγαίνει κανείς στην αγορά και να αγοράζει ό,τι δει μπροστά του;
Αν κρίνω από το παράπονο που εξέφρασαν ρεπόρτερ και καταστηματάρχες, θα πρέπει να δεχτώ ότι τις προηγούμενες χρονιές αγοράζαμε όχι μόνο τα απαραίτητα αλλά και ένα σωρό περιττά πράγματα.
Το κακό ήταν ότι δεν τα αγοράζαμε με τα λεφτά που είχαμε στην τσέπη μας αλλά με εορτοδάνεια και κάρτες που τις υποχρεώναμε με αναλήψεις και αγορές που φανταζόμασταν ότι θα πληρωθούν εκ θαύματος.


Το άλλο πουλάκι:

Τώρα με πας σε άλλη ταινία.
Διότι ο Λογοθετίδης πάλι, στο «ένα βότσαλο στη Λίμνη», διαφωνεί με τη σύζυγό του περί του αναγκαίου και του περιττού.
Εκείνη φτάνει να υποστηρίξει πως το περιττό είναι εκείνο που ομορφαίνει τη ζωή, όπως ένας πίνακας ομορφαίνει τον τοίχο.
Ο Μανώλης υποστηρίζει ότι «αφού ομορφαίνει έναν τοίχο δεν είναι περιττό», για να συνειδητοποιήσει στο τέλος πως τα λεφτά που χάλασε στο γλέντι, στα λουλούδια και στα όργανα ήταν εκείνα που του έκαναν «άρχοντα».
Τι είναι, λοιπόν, απαραίτητο και τι περιττό;
Νομίζω πως το μέτρο το δώσαμε πριν, με το κατά πόσο ξοδεύουμε δικά μας χρήματα ή δανεικά.
Αν είναι δικά σου, τότε τίποτε δεν είναι περιττό και μάλιστα μπορείς να στολίσεις και τους τοίχους και το πάτωμα και ό,τι τραβάει η ψυχή σου.
Θα ήθελα όμως να βάλω και μία άλλη παράμετρο, αφού δεν μιλάμε γενικώς και αορίστως για κατανάλωση, αλλά για τη συμπεριφορά μας ως καταναλωτών τις μέρες των Χριστουγέννων.
Αν το δούμε έτσι, στο πνεύμα δηλαδή της Εκκλησίας μας, τότε θα δώσουμε άλλο ορισμό για το απαραίτητο και το περιττό.
Το Ευαγγέλιο είναι σαφές. Μια φάτνη μόνο χρειάζεται η ψυχή του ανθρώπου για να βρει την απαραίτητη ζεστασιά.
Μα, θα μου πείτε, εκτός από την ψυχή υπάρχει και το απαιτητικό σαρκίο μας.
Και γι’ αυτό όμως, το μέτρο το έδωσε και πάλι ο ίδιος ο Χριστός: Έναν χιτώνα χρειαζόμαστε. Ο δεύτερος είναι περιττός και καλό είναι να δοθεί σε κάποιον που τον έχει ανάγκη.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο.
Έτσι που μάθαμε στα περιττά, φτάσαμε να σημαίνουν για μας Χριστούγεννα μόνο τα ρεβεγιόν, οι σαμπάνιες, οι ακριβές τουαλέτες, τα ρολόγια (υπάρχουν ακόμη σε όλα τα περιοδικά) που κοστίζουν όσο ένα αυτοκίνητο!
Ξαναλέμε, καλά είναι όλα αυτά, όμως, όπως έλεγε και μια παλιά, σοφή κουβέντα «να τρώμε, να πίνουμε, να έχουμε και το νου μας»!
Για άλλο το έλεγε, όμως εμείς μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε και στο παράδειγμα μας.
Χριστούγεννα σημαίνει και κάτι άλλο!
Όσο κι αν στρίμωξαν τα πράγματα, πάντοτε μπορεί να υπάρξει χώρος για λίγη αγάπη, λίγη ζεστασιά, λίγη αλληλεγγύη στους συνανθρώπους μας.
Υπάρχουν χιλιάδες γύρω μας που βρίσκονται σε πολύ χειρότερη θέση από εμάς.
Μπορούμε, λοιπόν, και φέτος να περάσουμε πλούσια Χριστούγεννα, αν ορίσουμε τον πλούτο κάπως διαφορετικά, σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοσή μας, κατά την οποία πλούσιος είναι… ο εν τα ολίγα αναπαυόμενος.
Καλά Χριστούγεννα.

από την εφημερίδα Χρονικά της Δράμας 23/12/2011

Χριστούγεννα...."Γεμάτη από κόσμο η αγορά..."



Γεμάτη από κόσμο η αγορά. Αρσενικοί, θηλυκοί, ουδέτεροι, όλοι έτρεξαν εκεί με τα καλάθια στο χέρι να τα γεμίσουν από κότες, πετεινούς, ινδιάνους με τις χρωματιστές κορδέλες, με φρούτα διάφορα τυλιγμένα μέσα στα χρυσά της γιορτής φύλλα. Είναι Χριστούγεννα. Είναι η μεγάλη εορτή που μας φέρνει ο χρόνος στο τελευταίο του ψυχορράγημα. Μια γυναίκα μ’ ένα παιδί στο χέρι γυρίζει μέσα σ’ όλον τον κόσμο, στριμώχνεται, σπρώχνει, σπρώχνεται και περνάει χαζεύοντας μπροστά σ’ όλα τα μαγαζιά. Το παιδάκι είναι γεμάτο χαρά. Βλέπει όλη εκείνη την εικόνα γελαστό και πότε πότε ρωτάει τη μαμά του για ό,τι του φαίνεται παράξενο. -Κοίτα, μαμά, τι ωραίος αυτός ο πετεινός. Αχ! τον επήρανε! Γιατί δεν τον παίρναμε μεις μαμά; Η Μάνα έκανε πως δεν άκουσε τίποτε. Επήγε ως το τέλος, εγύρισε, ξαναπήγε και εστάθηκε μπροστά σ’ ένα Χασάπικο. Έβγαλε ένα μισολερωμένο μαντήλι από την τσέπη της, έλυσε τον ακρινό κόμπο και άρχισε να μετράει τα νίκελ που ήτανε δεμένα μέσα. -Δως μου εκατό δράμια κρέας, είπε δειλά, δειλά στον κρεοπώλη. Και κείνος ιδρωμένος και κατακόκκινος σαν φουσκωμένος γάλλος, εγύρισε, της έριξε μια περιφρονητική ματιά και με τη χονδρή φωνή του της είπε: -Δεν πουλάμε, τέτοιες ώρες κυρά μου, εκατό δράμια. Εκείνη έριξε άλλη μια ματιά στο λυμένο κόμπο, ξαναμέτρησε τα νίκελ, έβγαλε ένα βαθύ αναστεναγμό και εβγήκε στον άλλο δρόμο. Το παιδάκι εκοίταξε με απορία τη Μαμά του. -Γιατί, μαμά, δεν σούδωσε ο χασάπης κρέας; Η Μάνα αναστέναξε βαθύτερα. -Είναι Χριστούγεννα, παιδί μου, σήμερον και δεν έχει καιρό.
ΚΛΕΩΝ ΒΡΑΝΑΣ
Εφημερίδα «ΑΓΚΥΡΑ» Θεσσαλονίκης, 26/12/1915
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΠΑΛΑΣΚΑΣ (ΚΛΕΩΝ ΒΡΑΝΑΣ)
«ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ (ΚΛΕΩΝ ΒΡΑΝΑΣ 1908-1940)»
*********************************************************************************

The little drummer boy Boney M


★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★  ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ ★¸.•*´¯`★★¸.•*´¯`★ 


Come, they told me pa-rum pum pum pum

Our newborn King to see, pa-rum pum pum pum
Our finest gifts we bring pa-rum pum pum pum
To lay before the King pa-rum pum pum pum
Rum pum pum pum. rum pum pum pum
So to honor Him pa-rum pum pum pum
When we come



Little Baby pa-rum pum pum pum

I am a poor boy too, pa-rum pum pum pum
I have no gift to bring pa-rum pum pum pum
That's fit to give our King pa- rum pum pum pum
Rum pum pum pum, rum pum pum pum
Shall I play for you, pa-rum pum pum pum
on my drum?



Mary nodded pa-rum pum pum pum

The Ox and Lamb kept time pa-rum pum pum pum
I played my drum for Him pa-rum pum pum pum
I played my best for Him pa -rum pum pum pum
Rum pum pum pum, rum pum pum pum
Then He smiled at me pa-rum pum pum pum
Me and my drum
*********************************************************************************



Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

ο Όρκος του Ιπποκράτη ..ιδέα για δώρα...!!

Πολύ όμορφη δουλειά προσεγμένη και πρωτότυπη ο "Όρκος του Ιπποκράτη" και σε ελληνικά και σε αγγλικά , υπέροχη ιδέα για δώρο (και ειδικά σε γιατρούς ::)) !!!
Μπράβο στη φίλη Σοφία !! 



*****************


**************


****************************


**********



***********

http://www.theoathofhippocrates.com/ : μπείτε εδώ να μάθετε περισσότερα για τη Σοφία και τη δουλειά της !!

https://www.facebook.com/ConceptsBySK : και εδώ !!!

                                                                       **************





Χριστούγεννα: η γιορτή των μεγάλων αντιθέσεων


Από κείνη την νύχτα, ο κόσμος χωρίστηκε σε δύο εποχές.
Την προ και την μετά Χριστόν.
Εκείνη τη νυχτα σήμανε συναγερμός σε όλη τη γη.
Σε κάθε άκρη τ'ουρανού. Ακόμα και στον Άδη! Διότι άρχιζε η αντίστροφη μέτρηση για το σπάσιμο των δεσμών του θανάτου.

Μη διστάζεις! Προχώρα, ψυχή μου, στη Φάτνη. Πλησίασε τον στάβλο.
Εκεί θα βρεις την πιο μεγάλη ανάπαυση. Εκεί τα πάντα είναι χαρά!
Δεν μυρίζει πλέον η δυσοσμία των ζώων, αλλά ευωδιάζει Χριστός!
Σαν τα πιο πανέμορφα λουλούδια! Εκεί δεν θ'ακούσεις μουγκρητά και φωνές ζώων, αλλά αγγελικές φωνές, γλυκιές, θαυμάσιες. Ουράνιες μελωδίες.
Έλα, ψυχή μου, στη Φάτνη! Όταν οι άλλοι και φέτος γιορτάζουν μακρυά Του, εσύ πλησίαζέ Τον. Όχι για να Τον ζεστάνεις, αλλά για να ζεσταθείς! Όχι για να του πας δώρα, αλλά για να σου προσφερθεί ο ίδιος σαν το πιο πολύτιμο δώρο. Γιατί Χριστούγεννα με τον Χριστό σημαίνει πως ζεις και βιώνεις την πιο μεγάλη τρέλα μέσα στη ζωή σου! Χριστούγεννα με τον Χριστό σημαίνει πως είσαι στο δρόμο που Εκείνος απ'την αγάπη Του ετοίμασε για σένα!

από το αγαπημένο blog :Aόρατη Γωνιά !!

***********************************************************


......την καλημέρα μου σε όλους με υγεία !!!!

***********************************************************




Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

Ποιος αισθάνεσαι ότι πρέπει να γίνεις....

Έτσι, λοιπόν, κι εγώ άλλαξα. ..... 
Δεν είμαι πια ο ίδιος άνθρωπος......


Είμαι κάτι καινούριο, γιατί έζησα κάτι καινούριο μαζί σας.
Γι'αυτό είναι τόσο συναρπαστικό πράγμα η μάθηση και δε θα'πρεπε ποτέ να γίνει αγγαρεία.
Κάθε βιβλίο σε οδηγεί σε καινούρια βιβλία.
Κάθε φορά που ακούς ένα μουσικό κομμάτι, γνωρίζεις χίλια νέα κομμάτια -ακούς μια σονάτα του Μπετόβεν και χάνεσαι! Διαβάζεις ένα βιβλίο με ποίηση και χάνεσαι!
Υπάρχουν χιλιάδες πράγματα να διαβάσεις, να δεις, να κάνεις, ν'αγγίξεις, να νιώσεις.
Το καθένα τους σε κάνει διαφορετικό άνθρωπο.
Ποιος είσαι, λοιπόν, πραγματικά;
Αυτός που είσαι ή αυτό που μαθαίνεις ή αυτό που σου είπαν για χρόνια οι άλλοι ότι είσαι;
Η κουβέντα του Σαιντ Εξιπερύ για την επιστροφή στον εαυτό σου είναι πολύ ωραία, αλλά πρέπει να αποφασίσεις, σε κάποιο βαθμό, ποιος αισθάνεσαι ότι πρέπει να γίνεις.
Σου υπόσχομαι πως, αν αφοσιωθείς πραγματικά στην προσπάθεια ν'ανακαλύψεις ποιος πραγματικά είσαι, θα είναι το πιο συναρπαστικό ταξίδι της ζωής σου.

απόσπασμα απ'το βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια "να ζεις, ν'αγαπάς και να μαθαίνεις"

ΟΜΟΡΦΕΣ , ΚΑΛΗΜΕΡΕς   με Υγεία !!! 



και μια αγαπημένη μουσική με το πιο αγαπημένο βίντεο !!
απολαύστε το !! 


Απλές αλήθειες...♪♫•*¨*•.¸¸❤
(Το βιντεο ανήκει στην 0204elleni -εξαιρετικά αγαπημένο)

                                                 Music: The second waltz Dmitri Shostakovich





********************************************************

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Tο τσάι, το καρότο και τ’ αυγό ...

«Σου έχω πει την ιστορία την παλιά με το τσάι, το καρότο και τ’ αυγό;»



Η Έλλη γνέφει «όχι».
«Άκου, λοιπόν!» αρχίζει ο παππούς. «Κάποτε παραπονιόταν ένας άνθρωπος πως είχε βάσανα πολλά. Τον κάλεσε, που λες, στο σπίτι της κάποια σοφή γερόντισσα, έβαλε ένα τσουκάλι με νερό να βράσει κι έριξε μέσα ένα καρότο κι ένα αυγό. Όταν έβρασαν καλά, έφτιαξε λίγο τσάι του βουνού και ρώτησε τον άνθρωπο τι βλέπει.
“Ένα καρότο που έχει μαλακώσει από το βράσιμο κι ένα σφιχτό αυγό”, της είπε κείνος. “Και τι μυρίζει;” ρώτησε η γερόντισσα. “Μοσχοβολάει τσάι του βουνού!” της απαντάει. “Ε, λοιπόν, οι λύπες και οι στενοχώριες μοιάζουνε με νερό που βράζει” λέει η γερόντισσα.
“Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν δυνατοί, μα σαν τους βρουν αναποδιές, θαρρείς και πέφτουν στο βραστό νερό σαν το καρότο, που μαλακώνει και διόλου δύναμη δεν έχει πια. Άλλοι πάλι μοιάζουνε με το αυγό. Μέσα τους είναι αδύναμοι και μόνο ένα τσόφλι έχουν απ’ έξω να τους προστατεύει. Όταν έρθουν δύσκολοι καιροί, θαρρείς και πέφτουν στο βραστό νερό σαν το αυγό και, σαν αυτό, γίνονται κι από μέσα τους σκληροί. Μα είναι κι άλλοι που θυμίζουνε το τσάι. Όταν τους βρίσκουν βάσανα, είναι κι εκείνοι σαν να πέφτουν σε βραστό νερό, μα ούτε σκληραίνουν, ούτε μαλακώνουν. Μεταλλάζουν μόνο το νερό σε τσάι του βουνού που ευωδιάζει. Κι ευφραίνονται με τη μοσχοβολιά του όσοι βρίσκονται κοντά. Τις λύπες και τις στενοχώριες, πάει να πει, τις κάνουν γνώση, καλοσύνη και χαρά. Πήγαινε στο καλό λοιπόν” του λέει η γερόντισσα “και φρόντισε να είσαι σαν το τσάι.”»


απόσπασμα από το βιβλίο Στη σκιά της πράσινης βασίλισσαςπηγή: http://istologio.org/?p=4482
ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΛΗΜΕΡΕς ΟΜΟΡΦΕΣ και ΜΕ ΥΓΕΙΑ !!!!!

Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

Σοκολατάκια με τον ... Θεό

Κάποτε ήταν ένα αγοράκι που ήθελε να γνωρίσει τον Θεό…
Ήξερε ότι το ταξίδι ως το μέρος που ζούσε ο Θεός θα ήταν μακρινό κι έτσι έβαλε στην βαλίτσα του μερικά σοκολατάκια και αναψυκτικά και ξεκίνησε το δρόμο του.
Αφού είχε περπατήσει λίγο , συνάντησε ένα ηλικιωμένο κύριο.
Ο άντρας καθόταν σε ένα παγκάκι στο πάρκο και τάιζε περιστέρια.
Ο μικρός έκατσε δίπλα του και άνοιξε τη βαλίτσα του για να πιει ένα αναψυκτικό. 
Ακριβώς τότε παρατήρησε ότι ο ηλικιωμένος έμοιαζε πεινασμένος κι έτσι του προσέφερε ένα σοκολατάκι.
Ο ηλικιωμένος δέχτηκε με ευγνωμοσύνη και χαμογέλασε στο μικρό. 
Το χαμόγελο του ήταν τόσο όμορφο , που το αγόρι , θέλοντας να το ξαναδεί , του προσέφερε και ένα αναψυκτικό. 
Ο γέροντας χαμογέλασε ξανά στον μικρό .
Το παιδί ήταν τρισευτυχισμένο! 
Πέρασαν μαζί όλο το απόγευμα , τρώγοντας και χαμογελώντας , μα χωρίς να ανταλλάξουν ούτε μία λέξη…
Όταν άρχισε να νυχτώνει , το αγόρι κατάλαβε πως έπρεπε να ξεκινήσει το δρόμο για το σπίτι του .
Σηκώθηκε κι αφού έκανε μόλις λίγα βήματα , γύρισε πίσω , έτρεξε προς το μέρος του ηλικιωμένου και τον αγκάλιασε σφιχτά.
Κι ο γέροντας του χάρισε το πιο όμορφο χαμόγελό του!
Όταν το παιδί έφτασε σπίτι του, η μητέρα του παρατήρησε το βλέμμα χαράς στο πρόσωπό του.
Το ρώτησε: ” Τι έκανες σήμερα και είσαι τόσο χαρούμενος;” 
Ο μικρός είπε: ” Έφαγα σοκολατάκια στο πάρκο με το Θεό !”
Και πριν η μαμά προλάβει να απαντήσει ο μικρός πρόσθεσε:
“Και ξέρεις κάτι; Ο Θεός έχει το πιο όμορφο χαμόγελο που έχω δει !”
Εν τω μεταξύ , ο ηλικιωμένος ακτινοβολώντας και ο ίδιος από χαρά , επέστρεψε στο σπίτι του.
Ο γιος του , παρατηρώντας το βλέμμα ευτυχίας και αγαλλίασης στο πρόσωπό του τον ρώτησε: 
“Πατέρα , τι έκανες σήμερα και είσαι τόσο χαρούμενος;”
Κι ο γέροντας είπε: 
“Έφαγα σοκολατάκια στο πάρκο με τον Θεό!” 
Και πριν ο γιος του προλάβει να απαντήσει , ο γέροντας πρόσθεσε:
“Και ξέρεις κάτι ; Είναι πολύ νεότερος απ΄όσο πίστευα!”
Πολύ συχνά υποτιμάμε τη δύναμη ενός αγγίγματος , ένα χαμόγελο, μια καλή κουβέντα, ένα αυτί έτοιμο να μας ακούσει, ένα ειλικρινές κοπλιμέντο, ή την πιο μικρή πράξη ενδιαφέροντος όλα εκ των οποίων μπορούν να αλλάξουν ριζικά τη ζωή μας .
Οι άνθρωποι μπαίνουν στη ζωή μας για κάποιο λόγο , για λίγο ή για μια ζωή.
Ας τους δεχτούμε με τον ίδιο ενθουσιασμό!

***********************************************

Εξέχουσα Αναδημοσίευση : PostJoy by ... Αγριμιώ


Νέα ιδέα αναδημοσιεύω σήμερα.
Και τις νέες ιδέες τις χειροκροτούμε!
Πόσο μάλλον όταν έχουν να κάνουν με έναν καλό σκοπό!
Πιάνουν-δεν πιάνουν τα χεράκια σου 
όλο και κάτι θα μπορείς να φτιάξεις 
σε κάρτα, μεγάλη ή μικρή,
ή ακόμα και μια μικρούλα καρτ ποστάλ
με κάποιο μήνυμα αγάπης, ενθάρρυνσης ή ελπίδας,
για παιδιά που δεν έχουν γνωρίσει την αγάπη, 
παρά μόνο το σκληρό πρόσωπο της ζωής!

Το Αγριμιώ μας, στην μακρινή Μελβούρνη, 
που προσφέρει εθελοντικά έργο σε Ίδρυμα με παιδιά 
τα οποία παρουσιάζουν παραβατική συμπεριφορά
(κυρίως λόγω της εγκατάλειψης από τους γονείς) 
είχε μια υπέροχη ιδέα:
Να γεμίσει τους άχρωμους κι αποστειρωμένους τοίχους των παιδιών 
στο Ίδρυμα με μηνύματα αγάπης από μακριά
και μάλιστα από τη δική της πατρίδα.
Αναμεταδίδω από τα Βότσαλα στη λίμνη

Σκοπός είναι να φτιάξουμε μια καρτ-ποστάλ στην αγγλική με ένα θετικό μήνυμα και να τις συγκεντρώσουμε για το γραφείο μου και το σαλόνι των παιδιών στον χώρο μας. Οι έφηβοι είναι παιδιά με ή χωρίς γονείς, με διάφορους εθισμούς και ψυχολογικά προβλήματα. Αρκετά από αυτά κακοποιημένα ή/και παραμελημένα. Άλλα με ιστορικό διατροφικών διαταραχών κι άλλα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης. Πολλά από αυτά έχουν περάσει από φυλακές ανηλίκων και τα περισσότερα δεν πάνε σχολείο…
Συνήθως οι χώροι αυτοί είναι αποστειρωμένοι. Πόρτες ασφαλείας και τζάμια διπλά που κλειδώνουν όλη μέρα…Λευκοί τοίχοι, ασπρισμένοι από την χλωρίνη και την παγερή αδιαφορία των φορέων. Πολλές φορές ελλείψεις σε είδη πρώτης ανάγκης, έπιπλα, θεραπευτές και ειδικούς.
(...) Το σπίτι μας αναπνέει, πονάει, ματώνει και επιβιώνει όπως κάθε σπίτι.Όμως ήρθε ο καιρός για μια δραστική αλλαγή. Για μια ανανέωση!
Για αυτό σκέφτηκα να καλέσω όλους εσάς να με βοηθήσετε να γεμίσω τους τοίχους μας με ιστορίες – ιστορίες καθημερινής τρέλας, αισιοδοξίας, χαράς και γέλιου. Μα πάνω απ’όλα ιστορίες φιλίας, επιβίωσης και γενναιότητας. Τα μηνύματα από την χώρα του Ήλιου δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ζεστά!
Για να λάβετε μέρος στο project πρέπει:
(α) να μην διαθέτετε απαραίτητα καλλιτεχνική φλέβα αλλά να θέλετε να χαρίσετε ένα χαμόγελο στα παιδιά αυτά (και σε εμένα που μένω μαζί τους κάτω από αντίξοες συνθήκες και τραγικές ελλείψεις… τώρα όποιος θέλει να κάνει κάτι για εμένα αποκλειστικά στην ελληνική όχι απλά δεν θα παρεξηγήσω, αλλά μάλλον θα με πάρουν και τα ζουμιά, ε; ),
(β) να αναδημοσιεύσετε την ανάρτηση αυτή στο ιστολόγιο σας ώστε να προσκαλέσουμε περισσότερο κόσμο στο εγχείρημα αυτό,
(γ) να φτιάξετε την καρτούλα σας (μέγεθος Α5-Α6), να την φωτογραφίσετε, να την αναρτήσετε στο ιστολόγιο σας και κατόπιν συνεννοήσεως μαζί μου να μας την στείλετε εδώ.

Όλη η ιδέα στηρίχτηκε σε ένα άλλο project, το Post Secret.
Εγώ ήδη σκέφτηκα μερικά μηνύματα.
Μένει μόνο η υλοποίηση από άποψη ...ζωγραφικής!
Ελπίζω μέσα στην επόμενη εβδομάδα να είμαι έτοιμη!
Περιμένω τη συνεργασία σας με χαρά!
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
http://princess-airis.blogspot.gr/2013/08/postjoy-by.html


και εδώ σας παραθέτω την απάντηση της Αγριμιώς (την οποία δεν γνωρίζω και δεν γνωρίζω προσωπικά κανέναν από εδώ μπλογκερ ) σε καποιον που απλά δεν πιστεύει στην αγάπη (γιατί απλά δεν του τη μάθανε και γιατί απλά δείχνει να συμβιβάστηκε στην αμάθεια αυτή και δεν θέλησε και να μάθει ο ίδιος ... όμως ποτέ δεν είναι αργά και ποτέ δεν πρέπει να λέμε στον άλλον "να παθεις" ή "να πάθαινες" ο,τι έπαθα !! Μπράβο Αγριμιώ ... άτομα σαν έσενα χρειάζεται η κοινωνία μας !!!

..""  agrimio1 Αυγούστου 2013 - 2:22 μ.μ.
Αγαπητέ φίλε/αγαπητή φίλη,

Προσπαθώ να μπω στην θέση σου και να δω το θέμα από την δική σου οπτική γωνία. Όπως το βλέπω κι από την θέση του εκπαιδευτικού. Κι από την θέση του ψυχολόγου-κοινωνικού λειτουργού. Όπως και από την θέση μιας νεαρής κοπέλας, που με δυσκολία μπήκε στο πόστο αυτό, με διαπραγματεύσεις από το υπουργείο λόγω του νεαρού της ηλικίας μου και των υψηλών μου διακρίσεων. Προσπάθησα...

Μετά ανοίγω τα μάτια και κοιτάω τριγύρω μου. Σκέφτομαι τον πληθυσμό με τον οποίο μένω - γιατί ΔΕΝ δουλεύω εδώ. Μένουμε μαζί με τα παιδιά. 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Επτά ημέρες την εβδομάδα. Βλέπω τους λευκούς από χλωρίνη τοίχους, τους διαδρόμους, τα κρεβάτια... Και θυμάμαι εικόνες από ορφανοτροφεία στην Ελλάδα, όσο ταπεινά κι αν ήταν, με ροζ κρεβατάκια και εμπριμέ τοίχους. Και ξέρεις τι βλέπω; Ότι λείπει το χρώμα από την ζωή μας.. κι αυτή η έννοια της οικογένειας. Πολύ πιθανόν κι από την δική σου, για να είσαι τόσο αρνητικός/ή και να το βλέπεις ως αυθαιρεσία.

Και όχι, τα παιδιά εδώ δεν είναι κατ'ανάγκη ορφανά. Είναι θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, συνήθως από τους ίδιους τους τους γονείς ή από την Εκκλησία (άλλη καυτή πατάτα κι αυτή!). Ή παιδιά εθισμένων γονέων, τα οποία εθίστηκαν στα ναρκωτικά από βρέφη και τώρα βρίσκονται μαζί μας. Το υπουργείο τα απομάκρυνε από τις οικογένειές τους για να τα "σώσει". Και τα πέταξε εδώ...

Έχει τύχει ποτέ να μείνεις σε ένα δωμάτιο 3Χ4; Ξέρεις πως είναι να περνάς όλη σου την ημέρα σε ένα τέτοιο κατάλευκο δωμάτιο; Γιατί εγώ διάλεξα να κοιμάμαι σε ένα από τα δωμάτια των παιδιών κι όχι στον χώρο των υπεύθυνων... με το δικό μου σαλόνι και τηλεόραση ή γραφείο. Ονομάζεται ισότητα. Όσες φορές συζήτησα με τα παιδιά για τις εγκαταστάσεις, πήρα πάντα τις ίδιες απαντήσεις. Πολύ λευκό. Πολύ άδειο. Πολύ στενόχωρο. Πολύ μουντό. Πολύ σιωπηλό. Πολύ ξένο. Πολύ αδιάφορο... Λοιπόν, τους λέω κάθε φορά, τι λέτε να το κάνουμε δικό μας;

Η αυθαιρεσία βρίσκεται μονάχα στα μάθια του κατόχου της.. Τώρα εάν έπρεπε να'χαμε μεγαλώσει και σε ορφανοτροφεία για να ανέβουμε στα μάθια σου, συγγνώμη αλλά δεν το ήξερα.

Με εκτίμηση,
Αγριμιώ